Nie da się przestać kogoś lubić z dnia na
dzień, na pstryknięcie palcami. Nie ma na to jakiś leków, zaklęć, czarów. Chcąc,
nie chcąc, z każdą rozmową z drugim człowiekiem przywiązujemy się do niego
coraz bardziej. Jest on potem stałym gościem w naszym życiu i czynnie bierze w
nim udział. Słuchamy jego rad i bierzemy jego zdanie pod uwagę. Nie wyobrażamy
sobie bez niego dalszego funkcjonowania, jest on dla nas wszystkim. A potem, w
wyniku jakieś dziwnej sytuacji zrani nas, albo odepchnie. I wtedy nie możemy
się pozbierać. Z jednej strony nie chcemy go dłużej znać, a z drugiej pragniemy
go nadal. Nasze uczucia są nieokreślone, jest to: ból, żal, smutek, wyrzuty sumienia. Jednym słowem wszystko co najgorsze. Nie potrafimy wrócić do swojego, życia bez niego. Musimy sobie na
nowo stworzyć swój świat, swoje życie - bez niego.
______________________________
hej dzióbki ;* przepraszam, że tak długo nie pisałam, ale nie miałam tematu i też mam wakacje, nie chcę ich spędzić cały czas przed komputerem. podoba się notka? mieliście tak kiedyś? ja tak i w sumie przyznaję, że to okropne uczucie. usunęłam ocenianie reakcji, bo i tak nikt tego nie robił. czekam na komentarze ;*
dziękuję za komentarz ;)
OdpowiedzUsuńna szczęście nigdy tak nie miałam, a zdaję sobie sprawę, że to nie jest miłe przeżycie.
miałam tak i nikomu tego nie życzę.
OdpowiedzUsuńpozdrawiam ;)
Heh, też raz kiedyś to przeżyłam. Dobrze,że jednak wszystko skończyło się dobrze ;) po burzy zawsze wychodzi słońce. Trochę (jak dla mnie) to irytujące,że ludzie potrafią się tak uzależnić od drugiej osoby bo czasami można się zawieść :(
OdpowiedzUsuńteż nie potrafię zapomnieć tak ot, o kimś kogo lubiłam przez dłuży czas. boli, ale trzeba żyć, poznawać nowych ludzi, czy coś. słaba jestem w tym.
OdpowiedzUsuńnie da się, choć byłoby dobrze gdyby się dało to zrobić...
OdpowiedzUsuńAle masz fajne przemyślenia! Zgadzam się z twoimi słowami , nie można zapomnieć ! Wydajesz się być mądrą i dojrzałą osobą ;)
OdpowiedzUsuńZapraszam do mnie:
http://whereverigo.blog.onet.pl/